Blog

Blog, Prawo cywilne / 13.11.2023

Spis inwentarza służy zabezpieczeniu spadkobierców dziedziczących z dobrodziejstwem inwentarza przed ewentualnymi długami spadkobiercy. Spis inwentarza polega na ustaleniu i wymienieniu całego majątku spadkowego oraz długów spadku, 
z zaznaczeniem wartości każdego przedmiotu spadkowego oraz wartości czystego spadku. Czego dotyczy ten artykuł: Kto może żądać sporządzenia spisu inwentarza Żądanie sporządzenia spisu inwentarza a komornik Spis inwentarza to nie wykaz inwentarza   Kto może żądać sporządzenia spisu inwentarza Uprawnionym do złożenia wniosku o sporządzenie spisu inwentarza jest: spadkobierca, uprawniony do zachowku, zapisobierca, wykonawca testamentu, tymczasowy przedstawiciel, wierzyciel mający pisemny dowód należności przeciwko spadkodawcy. Należy zaznaczyć, że sporządzenia spisu inwentarza może żądać również spadkobierca wydziedziczony, jeśli uprawdopodobni, że jest uprawniony do zachowku (m.in. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2007 roku, sygn. akt III CZP 149/06, OSNC 2007, nr 12, poz. 178.). Sądem właściwym w sprawie sporządzenia spisu inwentarza jest sąd spadku, a więc co do zasady sąd ostatniego miejsca zwykłego pobytu spadkodawcy. Sąd spadku niezwłocznie zarządza ogłoszenie o wydaniu postanowienia o sporządzeniu spisu inwentarza. Ogłoszenie to wraz 
z odpowiednimi danymi, jest zamieszczane niezwłocznie na stronie internetowej oraz na tablicy ogłoszeń sądu spadku. Żądanie sporządzenia spisu inwentarza a komornik? Wniosek o sporządzenie spisu inwentarza może być skierowany również bezpośrednio do komornika, który zgodnie z obowiązującymi przepisami byłby właściwy do wykonania postanowienia sądu spadku o sporządzeniu spisu inwentarza. W takiej sytuacji, komornik po wpłynięciu wniosku przystępuje niezwłocznie do sporządzenia spisu inwentarza oraz zawiadamia o tym sąd spadku. Sąd spadku wydaje wówczas stosowne postanowienie w przedmiocie sporządzenia spisu inwentarza. Jeżeli sąd oddali albo odrzuci wniosek złożony do komornika, lub też umorzy postępowanie, spis inwentarza sporządzony przez komornika w takiej sytuacji rodzi takie same konsekwencje jak złożenie wykazu inwentarza. Spis inwentarza to nie wykaz inwentarza Spisu inwentarza nie należy mylić z wykazem inwentarza. Wykaz inwentarza składa spadkobierca, który przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza, zapisobierca windykacyjny lub wykonawca testamentu. Podstawowa różnica pomiędzy spisem inwentarza i wykazem inwentarza polega na tym, że spis inwentarza sporządzony przez komornika posiada walor dokumentu urzędowego, natomiast wykaz inwentarza traktowany jest jako dokument prywatny. Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Blog, Prawo cywilne / 13.11.2023

Ogłoszenie upadłości konsumenckiej powoduje szereg ograniczeń, w zakresie możliwości podejmowania decyzji przez upadłego w sferze prawa spadkowego. Czego dotyczy ten artykuł: Otwarcie spadku po ogłoszeniu upadłości Otwarcie spadku przed ogłoszeniem upadłości Wyłączenia spadku z masy upadłości   Otwarcie spadku po ogłoszeniu upadłości Zgodnie z art. 119 Ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku Prawo upadłościowe, jeżeli do spadku otwartego po dniu ogłoszenia upadłości powołany zostaje upadły, spadek wchodzi do masy upadłości. Syndyk ani też upadły nie składają oświadczenia o przyjęciu spadku, a spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza z mocy prawa. W takiej sytuacji syndyk nie jest uprawniony do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku, chociażby było to korzystne dla masy upadłości. Oświadczenie upadłego o odrzuceniu spadku lub o przyjęciu spadku oraz zapisu windykacyjnego, jest bezskuteczne w stosunku do masy upadłości, jeżeli zostało złożone po ogłoszeniu upadłości. Spadek w takim przypadku zostaje przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza. Powyższe oznacza, że spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w wykazie inwentarza albo spisie inwentarza stanu czynnego spadku. Sporządzenie spisu inwentarza następuje na podstawie postanowienia sądu, a uprawnionym do złożenia wniosku 
o spis inwentarza jest syndyk. Wniosek o ustalenie spisu inwentarza powinien być złożony niezwłocznie po przyjęciu spadku do masy upadłości. Należy zaznaczyć, że syndyk jest również uczestnikiem postępowania o stwierdzenie oraz dział spadku. Otwarcie spadku nastąpiło przed ogłoszeniem upadłości Jeżeli otwarcie spadku nastąpiło przed ogłoszeniem upadłości, a do chwili jej ogłoszenia nie upłynął jeszcze termin do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku i powołany spadkobierca oświadczenia takiego nie złożył, spadek wchodzi do masy upadłości. Syndyk również w tej sytuacji nie składa oświadczenia o przyjęciu spadku, a spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza. W przypadku natomiast złożenia przez upadłego będącego spadkobiercą, oświadczenia 
o odrzuceniu spadku (jeżeli otwarcie spadku nastąpiło przed ogłoszeniem upadłości), spadek nie wchodzi do masy upadłości, gdyż jest wyłączony od dziedziczenia. Oświadczenie upadłego o odrzuceniu spadku, złożone przed datą ogłoszenia upadłości jest skuteczne do masy upadłości, niemniej może ono być zaskarżone przez syndyka. Wyłączenia spadku z masy upadłości Istnieje możliwość wyłączenia spadku z masy upadłości na podstawie art. 121 Ustawy - Prawo upadłościowe. Postanowienie o wyłączeniu spadku z masy upadłości wydaje sędzia-komisarz. Wyłączenie z masy upadłości na podstawie tego przepisu powoduje, że masa upadłości nie ponosi odpowiedzialności za długi spadkowe. W pierwszym przypadku wyłączenie jest możliwe, jeżeli wejście spadku do masy upadłości byłoby niekorzystne dla postępowania upadłościowego lub gdy składniki majątkowe wchodzące w skład spadku są trudno zbywalne. Wyłączenie ma charakter obligatoryjny. Najczęściej dotyczy to sytuacji, kiedy składniki spadku przedstawiają niską wartość rynkową lub których sprzedaż łączy się z niewspółmiernym kosztem w stosunku do możliwości uzyskania ceny, albo też kiedy długi spadkowe przewyższają stan czynny masy spadkowej. W tym przypadku włączenie spadku do masy upadłości, nie będzie korzystne dla wierzyciela upadłego. Nadto jeżeli w skład spadku wchodzą wierzytelności i prawa wątpliwe co do istnienia lub możliwości ich wykonania, można wyłączyć spadek z masy upadłości. Takie wyłącznie ma charakter fakultatywny, uznaniowy. Powyższe może realizować się w sytuacji, gdy nie ma dostatecznych dowodów do wykazania występowania wierzytelności lub prawa i istnieje podstawa do przyjęcia, że ono nie istnieje lub też gdy wierzytelności i prawa są sporne. Jeśli natomiast chodzi o wykonanie wierzytelności lub prawa, to należy dokonać oceny czy na skutek podjęcia przez organ upadłościowy czynności prawnych, zostanie zaspokojona określona wierzytelność lub prawo. Będzie to miało miejsce w przypadku np. niewypłacalności dłużnika czy przedawnienia. Jeżeli spadek zostanie wyłączony z masy upadłości, oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku składa spadkobierca. Termin do złożenia oświadczenia zaczyna biec od chwili uprawomocnienia się postanowienia o wyłączeniu. Przepis ten odnosi się zarówno do spadków otwartych przed datą ogłoszenia upadłości spadkobiercy, jak i po tej dacie. Zatem upadły może złożyć oświadczenie w tym przedmiocie w terminie 6 miesięcy, licząc od dnia uprawomocnienia się postanowienia sędziego-komisarza o wyłączeniu spadku. Powyższe nie dotyczy sytuacji, gdy oświadczenie o przyjęciu albo odrzuceniu spadku zostało złożone przez spadkobiercę przed ogłoszeniem upadłości bądź przed tą datą nie złożył on żadnego oświadczenia, ale upłynął już 6-miesięczny termin do złożenia tego oświadczenia. Jeżeli zaś spadek był otwarty przed ogłoszeniem upadłości, a dłużnik nie złożył stosownego oświadczenia, ale do dnia ogłoszenia upadłości nie upłynął 6-miesięczny termin, po wyłączeniu spadku z masy upadłości bieg terminu rozpoczyna się na nowo. Należy również wskazać, że upadły po ogłoszeniu upadłości nie może zawrzeć umowy zbycia całości, lub części spadku, lub części udziału spadkowego. Taka umowa jest nieważna. Sankcją nieważności dotknięta jest również dokonana przez upadłego po ogłoszeniu upadłości czynność rozporządzająca udziałem w przedmiocie należącym do spadku, jak i jego zgoda na rozporządzenie udziałem w przedmiocie należącym do spadku przez innego spadkobiercę. Długi spadkowe zaspokajane są z masy upadłości, na zasadzie przewidzianej dla wierzytelności powstałych przed ogłoszeniem upadłości i podlegają zgłoszeniu syndykowi. Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Blog, Prawo cywilne / 13.11.2023

Zgodnie z art. 138 Ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zatem po prawomocnym wyroku ustalającym obowiązek alimentacyjny czy też po zawarciu ugody, której przedmiotem są alimenty, istnieje możliwość zmiany ich wysokości zarówno poprzez obniżenie jak i podwyższenie wysokości alimentów. Wskazany powyżej przepis uzależnia możliwość zmiany obowiązku alimentacyjnego od zmiany stosunków. Czego dotyczy ten artykuł: Czym jest zmiana stosunków w obowiązku alimentacyjnym? Kiedy dochodzi do zmiany stosunków? Obowiązek alimentacyjny a pełnoletność dziecka   Czym jest zmiana stosunków w obowiązku alimentacyjnym? Zmiana stosunków najczęściej polega na zmianie istotnych okoliczności od których uzależniony jest obowiązek alimentacyjny oraz jego zakres tj. zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego. Zmiana stosunków może również wynikać z wystąpienia, po ustaleniu alimentów, jakiegoś zdarzenia, które uzasadnia zmianę wysokości alimentów. Kiedy dochodzi do zmiany stosunków? Do zmiany stosunków może dojść między innymi w następujących sytuacjach: dziecko uzyskało możliwość samodzielnego zaspokajania swoich potrzeb; nastąpiła istotna zmiana siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania alimentacyjnego; zobowiązany lub uprawniony zawarł związek małżeński; zobowiązanemu do świadczeń alimentacyjnych urodziło się kolejne dziecko; nastąpiła utrata przez zobowiązanego jakichkolwiek możliwości majątkowych lub zarobkowych; nastąpiło istotne zwiększenie uzasadnionych potrzeb dziecka w związku z wiekiem czy pójściem do szkoły, a także zdolnościami i zainteresowaniami dziecka; wystąpiła długotrwała choroba lub znaczne pogorszenie się stanu zdrowia, zarówno po stronie uprawnionego jak i zobowiązanego. Powyższe sytuacje mają charakter przykładowy. Zmiana stosunków musi mieć charakter istotny, co każdorazowo oceniane jest przez sąd orzekający. Jednocześnie sąd musi dokonać porównania sytuacji z momentu początkowego, czyli ustalenia obowiązku alimentacyjnego (zawarcia ugody alimentacyjnego lub uprawomocnienie się orzeczenia zasądzającego alimenty) oraz momentu końcowego, czyli stanu istniejącego w dacie orzekania o ich zmianie.   Obowiązek alimentacyjny a pełnoletność dziecka Należy zaznaczyć, że zmianą stosunków nie jest fakt osiągnięcia przez dziecko pełnoletności. Rodzice są zobowiązani do wykonywania obowiązku alimentacyjnego do czasu, aż dziecko nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać, nawet jeśli mamy do czynienia z pełnoletnim dzieckiem. Z chwilą uzyskania przez uprawnionego pełnoletności, alimenty należy świadczyć bezpośrednio do jego rąk. Jeżeli wykonywanie obowiązku alimentacyjnego przez rodziców byłoby połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeśli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania, istnieje możliwość zmiany obowiązku alimentacyjnego, a nawet jego uchylenie. Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Blog, Prawo cywilne, Prawo gospodarcze / 13.11.2023

Czego dotyczy ten artykuł: Pozorność oświadczenia woli Pozorność bezwzględna oraz pozorność względna Nieważna umowa darowizny Nieważna umowa darowizny - uchwały, wyroki Sądu Najwyższego   Pozorność oświadczenia woli Pozorność jest wadą oświadczenia woli. Polega ona na zamierzonej przez obie strony czynności prawnej niezgodności pomiędzy aktem woli a jej przejawem na zewnątrz. Oświadczenie woli dotknięte pozornością nakierowane jest zatem na stworzenie jedynie wrażenia, że składający je zmierza do osiągnięcia określonego celu wynikającego z treści oświadczenia – a zatem do wywołania określonych skutków prawnych, podczas gdy w rzeczywistości 
w zgodnym zamiarze, zarówno składającego oświadczenie woli, jak i jego adresata, skutki takie nie mają powstać. Zgodnie z art. 83 § 1 Kodeksu cywilnego, nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Z treści wskazanego artykułu Kodeksu cywilnego wynika wyraźnie, że adresat oświadczenia woli nie tylko musi mieć świadomość jego pozorności – a zatem posiadać pozytywną wiedzę, że składane mu oświadczenie woli nie ma wywołać tych skutków prawnych, jakie normalnie z niego wynikają, lecz także musi się w pełni z tym zgadzać. Wymóg zgody wszystkich stron czynności prawnej na jej pozorność oznacza w istocie, że konieczne jest istnienie w tej kwestii tajnego porozumienia między stronami. Pozorność bezwzględna oraz pozorność względna Zakres regulacji art. 83 k.c. obejmuje zatem zarówno sytuację, gdy oświadczenie woli złożone dla pozoru, ma nie wywołać żadnych skutków prawnych, jak i sytuację, gdy ma ono, w zgodnym zamiarze stron, wywołać inne skutki prawne. W związku z powyższym należy wyróżnić dwie postacie pozorności – pozorność bezwzględną oraz pozorność względną. Należy podkreślić, że w sytuacji dokonania czynności prawnej dla pozoru w celu ukrycia jakiejś innej czynności prawnej, ważność tej czynności prawnej oceniana jest według właściwości czynności ukrytej. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2016 roku (sygn. akt I CSK 326/15, Legalis), "ustawodawca w art. 83 § 1 zdanie drugie k.c. uzależnił jego ważność od tego, czy dysymulowana czynność prawna, np. umowa darowizny nieruchomości, dożywocia, czy też przewłaszczenia, odpowiada wszystkim dalszym wymaganiom, wynikającym z przepisów bezwzględnie obowiązujących". 
W przypadku gdy wymagania te zostały spełnione, czynność taka jest czynnością ważną i rodzi rzeczywiście zamierzone przez strony skutki prawne. Nieważna umowa darowizny W nawiązaniu do powyższego należy uznać, że nieważna jest umowa darowizny nieruchomości, ukryta pod pozorną umową sprzedaży nieruchomości. Pierwsze orzeczenie Sądu Najwyższego, odchodzące od odmiennego wyrażanego wcześniej poglądu w tym zakresie, zapadło w Wyroku z dnia 12 października 2001 roku (sygn. akt V CKN 631/2000, OSNC 2002/7-8 poz. 91). To w tym orzeczeniu Sąd Najwyższy po raz pierwszy odszedł od dotychczas zajmowanego stanowiska, iż umowa pozorna o przeniesienie własności nieruchomości „użycza" formy aktu notarialnego umowie ukrytej, utrzymując ją tym samym 
w mocy. Nieważna umowa darowizny - uchwały, wyroki Sądu Najwyższego Nowe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w Uchwale Sądu Najwyższego z dnia 
9 grudnia 2011 roku wydanej w sprawie o sygn. akt III CZP 79/11, w której Sąd Najwyższy wprost stwierdził, że nieważna jest umowa darowizny ukryta pod pozorną umową sprzedaży nieruchomości. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu ww. uchwały wskazał, że ukryta czynność darowizny nieruchomości nie zachowuje formy szczególnej pod rygorem nieważności, tj. formy aktu notarialnego i z tego względu jest nieważna. Brak jest podstaw do przenoszenia formy szczególnej zachowanej dla czynności symulowanej na czynność dysymulowaną. W przypadku takiej czynności forma aktu notarialnego zostaje zachowana dla pozornej umowy sprzedaży nieruchomości i nie może być użyczona dla ukrytego oświadczenia woli nieodpłatnego przeniesienia jej własności tj. umowy darowizny. Sąd Najwyższy uznał za niedopuszczalne przyjęcie, iż można zachować formę aktu notarialnego 
w sytuacji, w której strony czynności nie złożyły przed notariuszem oświadczenia woli określającego elementy przedmiotowo istotne dla zawieranej umowy. Przy odczytaniu bowiem aktu notarialnego, notariusz powinien się przekonać, że osoby biorące udział w czynności nie tylko dokładnie rozumieją treść i znaczenia aktu, ale że jest on zgodny z ich wolą. Notariusz zobowiązany jest również odmówić dokonania czynności notarialnej sprzecznej z prawem. Nadto z aktu notarialnego jako dokumentu urzędowego wynika domniemanie autentyczności i zgodności 
z prawdą zawartych w nim oświadczeń. Powyższe zostało potwierdzone również w innych, późniejszych wyrokach Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy konsekwentnie potwierdził, iż przynajmniej od 2001 roku w orzecznictwie jednolicie przyjmowana jest wykładnia wskazanego przepisu Kodeksu cywilnego, prowadząca do wniosku, iż nieważna jest umowa darowizny nieruchomości ukryta pod pozorną umową sprzedaży tej nieruchomości. W takim przypadku forma aktu notarialnego zostaje zachowana wyłącznie dla pozornej umowy sprzedaży, czyli innej czynności prawnej niż darowizna i dlatego ta forma nie może być „użyczona” umowie darowizny ukrytej pod umową sprzedaży. Ponadto umowa darowizny podlega całkowicie innemu reżimowi prawnemu niż umowa sprzedaży. Uznanie umowy darowizny za ważną w takiej sytuacji stanowiłoby również zagrożenie dla pewności obrotu prawnego, bowiem akt notarialny służy temu, aby nikt nie miał wątpliwości, jaka umowa jest w nim zawarta i czy jest ona zgodna z prawdą. Ponadto każda czynność prawna przenosząca własność nieruchomości, powinna w swej treści wskazywać prawdziwą causa, która inna jest przy zawieraniu umowy sprzedaży nieruchomości oraz umowy darowizny nieruchomości. Należy również zwrócić uwagę, że często w praktyce ukrywanie czynności prawnych pod innymi służy celom nieuczciwym czy nieetycznym (np. w celu usunięcia majątku przed wierzycielami czy też uniknięcia opodatkowania). Zatem nie powinno ono korzystać 
z ochrony prawnej. Powyższe niewątpliwie sprzeczne jest z zasadami współżycia społecznego i nie zasługuje na ochronę. W związku z powyższym czynności dokonane dla pozoru winny być eliminowane z obrotu prawnego. Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Blog, Prawo gospodarcze / 08.10.2023

NADZIEJA NA NIŻSZE RATY PRZY „ZŁOTÓWKOWYM” KREDYCIE HIPOTECZNYM Czego dotyczy ten artykuł: Co to jest WIBOR Dlaczego WIBOR jest wadliwy? Dlaczego nie powinien być stosowany? Uznanie WIBOR za wadliwy - korzyści dla kredytobiorcy - "złotówkowicza"   Co to jest WIBOR Mechanizm obliczenia raty kredytu składa się z kilku elementów. Na wysokość poszczególnych rat składa się „rata kapitałowa” (spłacana część kapitału otrzymanego przez kredytobiorcę od banku) oraz „rata odsetkowa”. Ta druga może być stała bądź zmienna. Na polskim rynku najczęściej stosowana jest zmienna. Zmienna stawka procentowa obejmuje marżę banku (stałą i ustalaną dla każdego kredytu indywidualnie) oraz zmiennej stawki referencyjnej, która w założeniu ma być obiektywnym miernikiem dopasowującym się do sytuacji rynkowej. Jednym z tych mierników jest, często stosowany na polskim rynku, wskaźnik WIBOR. Wskaźnik WIBOR (Warsaw Interbank Offered Rate) to stawka na rynku międzybankowym, po jakiej banki pożyczają sobie pieniądze. WIBOR jest wskaźnikiem referencyjnym stopy procentowej dla polskich złotych. Szacuje się, że w Polsce ratę obliczaną w oparciu o WIBOR ma około dwóch milionów kredytów hipotecznych. Stawka referencyjna WIBOR jest ustalana przez administratora posiadającego zgodę Komisji Nadzoru Finansowego, w oparciu o dane dostarczane przez 10 największych polskich banków jako średnia arytmetyczna wielkości oprocentowania podawanych przez banki uczestników panelu WIBOR, po odrzuceniu wielkości skrajnych. Dlaczego WIBOR jest wadliwy? Dlaczego nie powinien być stosowany? Metodologia stosowana do ustalania wysokości WIBOR oraz zbiór danych będących do tego podstawą budzą w ostatnich latach spore kontrowersje. Pojawiły się informacje o potencjalnym manipulowaniu wskaźnikiem WIBOR przez banki. Nie ma wątpliwości co do tego, że stawka referencyjna WIBOR od dłuższego czasu nie spełnia zakładanej funkcji, ponieważ nie oddaje rzeczywistego kosztu, po jakim banki pozyskują finansowanie. Od 2008 roku transakcje depozytowe (terminowe) są zawieranie między bankami bardzo rzadko, a ich niewielka liczba sprawia, że nie mogą stanowić reprezentatywnego zbioru danych. W związku z tym od wielu lat dla ustalenia WIBOR banki posługują się przede wszystkim szacunkami, co wywołuje obawy o arbitralność i uznaniowość tego mechanizmu. Dodatkowo, wskaźnik ten od wielu lat nie odzwierciedla pozyskiwania finansowania przez sektor bankowy. Szacuje się, że tylko śladowa część tego finansowania pochodzi z transakcji między bankami. Jednocześnie, w ostatnich latach, zauważalny jest znaczny rozdźwięk pomiędzy realnym oprocentowaniem lokat i środków zdeponowanych na rachunkach oszczędnościowych (z których banki pozyskują większość finansowania dla akcji kredytowej), a wysokością stawki WIBOR wykorzystywanej dla obliczenia oprocentowania udzielanych kredytów. Pomimo funkcjonowania na rynku alternatywnych wskaźników, banki nie zrezygnowały ze stosowania wobec konsumentów niekorzystnego dla nich WIBORu. Co również istotne, na rodzimym rynku usług bankowych przez dłuższy czas klientom nie były oferowane kredyty hipoteczne oparte o stałe stopy procentowe, odmiennie niż wskazuje na to tendencja w innych krajach. Może to prowadzić do wniosku, że banki przerzucały w ten sposób dodatkowe ryzyko związane ze zmiennymi stopami procentowymi na swoich klientów. Oznacza to, że nie tylko tzw. kredyty frankowe, ale również kredyty „złotówkowe” mogą posiadać wady przesądzające o nieważności całej umowy bądź wyłącznie postanowień regulujących mechanizm oprocentowania kredytu. Za uznaniem wskaźnika WIBOR za niedozwoloną klauzulę umowną, która nie powinna wiązać kredytobiorcy będącego konsumentem mogą przemawiać również „braki informacyjne”: nieprawidłowe poinformowanie kredytobiorcy przez bank o funkcjonowaniu w umowie mechanizmu zmiennego oprocentowania nieprawidłowe poinformowanie kredytobiorcy o ekonomicznych konsekwencjach zmiany wysokości oprocentowania, a tym samym o wysokości ryzyka związanego ze zmiennym oprocentowaniem kredytu Należną uwagę na kompletność, jasność i rzetelność informacji przekazywanych kredytobiorcy przy zawarciu umowy kredytu zwrócono dopiero w ostatnich latach, co ma związek w dużej mierze z falą tzw. spraw frankowych. Oznacza to, że najprawdopodobniej większe szanse na wyeliminowanie stawki WIBOR mają Ci kredytobiorcy, którzy zawierali umowy kredytu 5-10 lat temu, niż ci, którzy zrobili to stosunkowo niedawno. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zostały wypracowane kryteria przejrzystości informacji, jaką powinien otrzymać konsument w przypadku, gdy nie została mu przedstawiona realna alternatywa w postaci kredytu ze stałym oprocentowaniem. Kryteriów tych może nie spełniać nawet rozbudowana informacja o możliwych wzrostach stawki i wpływu tego wzrostu na wysokość raty. Pod koniec 20202 roku pojawiły się informacje, że banki przesyłały klientom mającym kredyty odsyłające do wskaźnika WIBOR do podpisania aneksy do umów. Przed podjęciem decyzji o podpisaniu aneksu zaleca się ostrożność, ponieważ podpisanie aneksu może utrudnić sądową walkę z WIBORem. Wskazane jest dokładne zbadanie postanowień otrzymanego aneksu, w razie potrzeby z udziałem prawnika. Uznanie WIBOR za wadliwy - korzyści dla kredytobiorcy - "złotówkowicza" W przypadku uznania, że mechanizm oprocentowania kredytu był wadliwy (umowa zawierała niedozwolone postanowienia umowne, co powoduje, że kredytobiorca nie może być związany wzorcem kreującym zmianę oprocentowania), w zależności od rodzaju wad i ich wpływu na funkcjonowanie umowy, możliwe jest: 1. Usunięcie WIBOR z umowy - usunięcie wadliwego postanowienia z umowy Jeżeli z mechanizmu kreującego zmianę oprocentowania wyeliminowany zostanie wskaźnik WIBOR, w umowie „na przyszłość” pozostaną tylko parametry pozwalające na ustalenie stałego oprocentowania kredytu. Kredytobiorca kontynuuje spłatę kredytu na dotychczasowych warunkach, ale bez części „odsetkowej”. W zależności od okoliczności sprawy, rata kredytu w części odsetek będzie uwzględniała tylko „wyjściowy” wskaźnik WIBOR i marżę, a nawet samą marżę. Dopuszczalne jest zatem wyeliminowanie wskaźnika WIBOR w zupełności, co może oznaczać nawet kilkukrotnie mniejsze raty kredytu. W zakresie rat kredytu już zapłaconych, bank zobowiązany byłby do zwrotu kredytobiorcy wszystkich dotychczasowych rat odsetkowych w części, w jakiej zostały one wadliwie ustalone. Bezprecedensowe orzeczenie w omawianej kwestii wydał w zeszłym roku Sąd Okręgowy w Katowicach. W postanowieniu zabezpieczającym roszczenia kredytobiorcy na czas trwania postępowania sądowego, raty kredytu hipotecznego zostały całkowicie pozbawione WIBORU. To spowodowało zmniejszenie raty kredytu z blisko 6700 zł na około 1700 zł. Zaznaczenia wymaga jednak, że przedmiotowe postanowienie zostało następnie uchylone przez Sąd Apelacyjny w Katowicach. Do chwili obecnej nie ma ukształtowanej linii orzeczniczej co do wskaźnika WIBOR. 2. Unieważnienie umowy kredytu opartej o WIBOR w całości Usunięcie z umowy wadliwej klauzuli zmiennego oprocentowania może zostać uznane za modyfikację tak daleko idącą, że umowa nie może zostać utrzymana w mocy i jako taka jest nieważna. W takiej sytuacji obie strony powinny zwrócić sobie w całości, to co do tej pory świadczyły. Po stronie kredytobiorcy oznacza to obowiązek zwrotu otrzymanej od banku wartości kapitału. Bank z kolei zobowiązany jest zwrócić klientowi wszystkie otrzymane od niego świadczenia. Obejmuje to nie tylko wartość spłaconych rat kredytu, ale również wszystkie dodatkowe opłaty i marże, w tym wartość ubezpieczenia. Rozwiązanie to jest bardzo korzystne dla kredytobiorców, którzy spłacili kapitał początkowy w większym stopniu. Warto...

Blog, Prawo cywilne / 11.09.2023

Zgodnie z art. 677 Kodeksu cywilnego, „Roszczenia wynajmującego przeciwko najemcy 
o naprawienie szkody z powodu uszkodzenia lub pogorszenia rzeczy, jak również roszczenia najemcy przeciwko wynajmującemu o zwrot nakładów na rzecz albo o zwrot nadpłaconego czynszu przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy.” Wyjaśniamy! Czego dotyczy ten artykuł: Szczególny termin przedawnienia Termin zwrot rzeczy Roszczenia najemcy - orzecznictwa Sądu Najwyższego Przedawnienia roszczeń   Szczególny termin przedawnienia Przepis art. 677 k.c. zawiera zatem szczególny termin przedawnienia w zakresie roszczeń wskazanych w tym artykule. Termin szczególny przedawnienia ma zastosowanie tylko i wyłącznie do roszczeń wymienionych w przepisie. Nie można go stosować w przypadku innych roszczeń. Analizując art. 677 k.c. można wskazać, że wprowadza on dwa wyjątki od ogólnych reguł kodeksu cywilnego w zakresie przedawnienia roszczeń, tj.: przewiduje w stosunku do regulacji art. 118 k.c. krótszy roczny termin przedawnienia odmiennie od art. 120 k.c. reguluje początek biegu terminu przedawnienia (termin biegnie bowiem nie od dnia kiedy roszczenie stało się wymagalne, ale od dnia zwrotu rzeczy). Należy podkreślić, że szczególny termin przedawnienia roszczeń przewidziany w art. 677 k.c. wyłącza stosowanie terminów ogólnych ustanowionych w art. 118 i 442 (4421) k.c. (tak m. in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 października 1988 roku, sygn. akt IV CR 258/88, LEX nr 8919). Termin zwrot rzeczy Termin "zwrot rzeczy" w rozumieniu art. 677 k.c. musi być rozumiany ściśle. Zwrot rzeczy odpowiada zatem wydaniu rzeczy przez najemcę lub objęciu jej we władanie przez wynajmującego. Nie chodzi tu przy tym o datę umówionego zwrotu rzeczy, lecz o jej rzeczywisty zwrot zapewniający wynajmującemu faktyczną możliwość zbadania stanu rzeczy, co wymaga przejęcia rzeczy w rzeczywiste władanie. Orzeczenia sądów wskazują na konieczność szerokiego rozumienia sformułowania "zwrot rzeczy", które obejmować powinno tak realne przekazanie rzeczy właścicielowi, jak i każdą sytuację, 
w której właściciel uzyskał możność bezpośredniego władztwa nad rzeczą, a dotychczasowy posiadacz władztwo to utracił. Pojęcie "zwrot rzeczy" poza jej wydaniem, obejmuje zatem także stany faktyczne gwarantujące ochronę interesów wynajmującego, możność faktycznego odzyskania nad nią władztwa przez właściciela oraz ponowne znalezienie się rzeczy w posiadaniu właściciela. Zatem termin „zwrotu rzeczy” obejmuje nie tylko faktyczne przeniesienie władztwa nad rzeczą przez najemcę na wynajmującego, ale także inne - poza "wydaniem rzeczy" stany faktyczne. W związku z powyższym za zwrot rzeczy można uznać m. in. każde opróżnienie lokalu przez najemcę od chwili uzyskania o tym przez wynajmującego wiadomości i zaistnienia faktycznej możliwości zbadania przez niego stanu lokalu, a także rezygnację najemcy z posiadania, o czym wynajmujący został poinformowany i uzyskał możliwość objęcia rzeczy w posiadanie. Zwrot następuje także w sytuacji, gdy rzecz znalazła się ponownie w posiadaniu właściciela, bez względu na to w jaki sposób doszło do jej przemieszczenia. Roszczenia najemcy - orzecznictwa Sądu Najwyższego Zgodnie z przeważającym orzecznictwem Sądu Najwyższego, roszczenia najemcy podlegające rocznemu przedawnieniu zgodnie z art. 677 k.c. obejmują roszczenia z tytułu nakładów na rzecz wynajętą niezależnie od tego, czy są to nakłady konieczne, czy też zmierzające do ulepszenia rzeczy (m. in. Sąd Najwyższym w Wyroku z dnia 24 kwietnia 2019 roku, sygn. akt IV CSK 333/18, LEX nr 2654309). Przedawnienia roszczeń Początek biegu rocznego terminu przewidzianego w art. 677 k.c. związany jest z dniem zwrotu rzeczy, a zatem jeśli do zwrotu nie dochodzi, nie ma zastosowania uregulowanie dotyczące terminu przedawnienia, a tym samym niemożliwy jest jego upływ. Należy zwrócić uwagę, że jeżeli do zwrotu rzeczy nie doszło, roszczenia wymienione w art. 677 k.c. przedawniają się na zasadach ogólnych. Również roszczenia niewymienione w art. 677 k.c. (np. wynajmującego o zapłatę zaległego czynszu) podlegają ogólnym terminom przedawnienia. Przepis art. 677 jest przepisem ius cogens, zatem Strony nie mogą w umowie modyfikować wskazanego terminu ani też uzgodnić innego momentu rozpoczęcia biegu przedawnienia roszczenia. Należy podkreślić, że art. 677 k.c. stosuje się także do najmu lokali, w tym także lokali mieszkalnych.   (Adw. Urszula Klisiewicz – Makuła) Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej, skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Blog, Prawo gospodarcze / 11.09.2023

Jedną z możliwości, jaką mają kredytobiorcy, którzy zaciągnęli kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich, jest zawarcie porozumienia z bankiem. Jakie niesie to za sobą korzyści? I czy porozumienie jest zawsze opłacalne? Sprawdź, co możesz stracić, korzystając z tego rozwiązania. Czego dotyczy ten artykuł: Na czym polega ugoda z bankami? Jakie są korzyści ugody banków z frankowiczami? Co traci kredytobiorca, zawierając ugodę z bankiem? Ugody z frankowiczami a unieważnienie umowy kredytowej   Na czym polega ugoda z bankami? Kredytobiorcy, który zdecydują się na zawarcie ugody z bankiem, mogą liczyć na przewalutowanie kredytu hipotecznego z CHF na PLN. Zobowiązanie dalej należy spłacać, a od kapitału naliczane są odsetki zgodnie z oprocentowaniem, zniesione jest jednak ryzyko kredytowe związane z wahaniami kursu franka szwajcarskiego. Dodatkowo, w zależności od zaproponowanego kursu przeliczenia banku, może się zdarzyć, że po przewalutowaniu, kwota kapitału pozostałego do spłaty zostanie zmniejszona. I chociaż brzmi to korzystnie, trzeba zdawać sobie sprawę zarówno z zalet, jak i wad tej możliwości. Tutaj wyjaśniamy Co oznacza ugoda z bankiem Jakie są korzyści ugody banków z frankowiczami? Zawarcie ugody z bankiem to obecnie najszybszy sposób rozwiązania problemu związanego z wysokimi ratami kredytu walutowego. W wielu przypadkach, od momentu złożenia wniosku, do podpisania ugody, mija zaledwie miesiąc. Jak wspominaliśmy wyżej, dzięki temu zostaje też zniesione ryzyko walutowe, a przy korzystnym kursie przeliczenia, zmniejszeniu ulega kapitał zobowiązania. Ponadto ugoda ma często charakter indywidualny i co za tym idzie, podlega negocjacjom. Aczkolwiek może to być zarówno zaletą, jak i wadą – tutaj wszystko zależy od wiedzy kredytobiorcy i jego zdolności negocjacyjnych. Co traci kredytobiorca, zawierając ugodę z bankiem? Trzeba mieć świadomość, że zawierając ugodę z bankiem, kredytobiorca zrzeka się prawa do wszelkich roszczeń. W praktyce, w przypadku zmiany zdania, przeliczenia sobie wszystkiego na nowo, występowanie na drogę sądową będzie bezcelowe. Klient banku może również stracić na niekorzystnym kursie przeliczenia, a także na… pozornie atrakcyjnych warunkach. Dlaczego? Często banki, w ramach ugody, proponują przeliczenie według znacznie niższego kursu CHF. Na pozór wydaję się to opłacalne, ale trzeba pamiętać, że przewalutowaniu podlega wyłącznie kwota, która pozostała do spłaty. To, co kredytobiorca spłacił w poprzednich latach po bardzo niekorzystnym kursie, nie jest brane pod uwagę. A jak ocenić opłacalność ugody? Bank powinien przedstawić wyliczenia Całkowitego Kosztu Kredytu, które uwzględniają wszystkie dotychczasowe wpłaty. I dopiero mając te dane, można oszacować atrakcyjność oferty. Dodatkowo trzeba mieć świadomość innych alternatywnych rozwiązań, które mogą być o wiele korzystniejsze. Ugody z frankowiczami a unieważnienie umowy kredytowej Ugody z bankami to nie jedyna możliwość, jaką mają klienci. Inną, popularną obecnie opcją, jest unieważnienie umowy kredytowej, co można zrobić na drodze sądowej, również ze wsparciem pomocy prawnej dla frankowiczów. W dużym uproszczeniu, w efekcie unieważnienia przyjmuje się, że umowa zawarta między bankiem a kredytobiorcą nigdy nie miała miejsca. Oznacza to, że kredytobiorca jest zobowiązany do zwrotu całego kapitału pozyskanego od banku, bez odsetek, marży oraz innych dodatkowych opłat. Jednak, po tylu latach, najczęściej okazuje się, że klient już dawno nadpłacił kapitał. W takiej sytuacji to bank jest zmuszony do zwrotu całej nadpłaty. Dodatkowo, w trakcie trwania procesu, można złożyć wniosek o zabezpieczenie – w jego wyniku czasowo zawiesza się spłatę zobowiązania, chociaż sąd nie orzekł jeszcze nieważności umowy. A czy proces jest opłacalny? Tak, ponieważ obecnie zdecydowana większość tego typu spraw jest orzekana na korzyść kredytobiorcy. Aczkolwiek podstawą do złożenia pozwu jest występowanie klauzul niedozwolonych w umowie kredytowej. Dlatego najlepiej skonsultować się z prawnikiem, który doradzi, czy to rozwiązanie jest w ogóle możliwe, a także wytłumaczy, jak przebiega tego typu proces i z jakimi kosztami to się wiąże. Więcej o unieważnieniu kredytu frankowego w artykule: kancelariakrs.pl/uniewaznienie-kredytu-frankowego-i-co-dalej-co-sie-dzieje-po-uniewaznieniu-kredytu-frankowego Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej w kredycie frankowym, skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Blog, Prawo gospodarcze / 11.09.2023

Kredytobiorcy, którzy zaciągnęli kredyt we frankach szwajcarskich i przez ostatnich kilka lat mają problem z jego spłacaniem, coraz częściej występują na drogę sądową przeciw bankom. Co można dzięki temu zyskać? I czy frankowicze wygrywają z bankami? Czego dotyczy ten artykuł: Klauzule abuzywne w kredycie frankowym. Kiedy można unieważnić umowę kredytową? Frankowicze a wyrok TSUE Czy frankowicze wygrywają z bankami? Statystyki   Klauzule abuzywne w kredycie frankowym. Kiedy można unieważnić umowę kredytową? Warto zacząć od tego, że nie każdy kredytobiorca spłacający kredyt walutowy w CHF, ma podstawy do tego, aby pozwać bank i unieważnić umowę kredytową. Aby było to możliwe, muszą znajdować się w niej klauzule abuzywne, niedozwolone. Najczęściej są to zapisy, które rażąco naruszają interesy konsumentów i dotyczą m.in. sposobu przewalutowania kapitału oraz rat. Jak się dowiedzieć, czy w wyniku łamania przepisów przez banki, umowa kredytowa była zawarta na warunkach niekorzystnych dla kredytobiorców? Najlepiej skonsultować to z prawnikiem specjalizującym się w sprawach frankowych (pomoc prawna dla frankowiczów). Adwokat oceni zasadność pozwu, a także szanse na wygraną. Tutaj wyjaśniamy Jak unieważnić umowę kredytu frankowego A skoro o tym mowa, to, czy frankowicze wygrywają takie sprawy? Frankowicze a wyrok TSUE Jeszcze do niedawna, frankowicze rzadko składali pozwy indywidualne przeciwko bankom, ponieważ ich wynik był niepewny, a koszty – wysokie. Nawet jeśli sprawę udawało się wygrać, to banki domagały się od klientów wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, co zniechęcało wielu potencjalnych chętnych. To zmieniło się jednak znacząco w tym roku po wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który okazał się przełomowy dla frankowiczów. TSUE stwierdził, że po unieważnieniu umowy kredytowej, bank nie może domagać się wyżej wspomnianego odszkodowania. Oprócz tego wyrok TSUE precyzyjnie określa termin, w którym zostają naliczane odsetki ustawowe za opóźnienia w wypłacie roszczeń. W ramach unieważnienia umowy kredytowej frankowicze mogą domagać się od banku zwrotu nadpłaconego kapitału. W tym celu powinni wysłać bankowi wezwanie do zapłaty, w którym jest zaznaczony termin wypłaty roszczeń. Jeśli bank nie wypłaci środków, to od dnia następującego po wskazanym terminie, naliczane zostają odsetki należne kredytobiorcy. Czy frankowicze wygrywają z bankami? Statystyki Wyroki sądów są zdecydowanie prokonsumenckie, a statystyki jasno pokazują, że frankowicze wygrywają większość spraw – dotyczy to ok. 98% pozwów. To sprawia, że unieważnienie umowy kredytowej stało się najbardziej opłacalnym, korzystnym finansowo dla frankowiczów sposobem na poradzenie sobie z ciążącym zadłużeniem. Jakie są powody, przez które frankowicze przegrywają? Najczęściej jest to wynik błędów formalnych lub uchybień terminów. Dlatego często kluczowa okazuje się pomoc kancelarii prawnej, która kontroluje każdy etap tego procesu. Z unieważnieniem mogą mieć też problem przedsiębiorcy oraz osoby, które wynajmują nieruchomość kupioną za pieniądze z kredytu hipotecznego. W przypadku przedsiębiorców należy wykazać, że mieszkanie lub dom zostały zakupione na prywatny użytek, a nie w celu prowadzenia działalności w lokalu. Tylko wtedy kredytobiorca zyskuje status konsumenta. A jak to jest z wynajmowaniem nieruchomości? Tutaj trzeba udowodnić, że frankowiczowi nie przyświecał cel inwestycyjny. Jeśli mieszkanie lub dom zostały wynajęte z czasem, np. w sytuacji braku środków na spłatę zadłużenia, bank może pozytywnie odnieść się do wniosku kredytobiorcy o unieważnienie. Zarówno w prostych, jak i tych bardziej skomplikowanych sprawach, pomoc prawnika może okazać się kluczowa. To on analizuje umowę, przygotowuje pozew, a także zbiera wszelkie materiały dowodowe i reprezentuje klienta podczas procesu. Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej w kredycie frankowym, skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Blog, Prawo gospodarcze / 11.09.2023

Frankowicze, którzy ze względu na wysoki kurs franka szwajcarskiego, mają problem ze spłacaniem swojego zobowiązania, często decydują się na jedną z dwóch opcji – proces lub ugoda z bankami. Na czym polega to drugie rozwiązanie? I czy bardziej opłaci się niż wystąpienie na drogę sądową? Sprawdzamy. Czego dotyczy ten artykuł: Na czym polega ugoda z frankowiczami? Ugody banków z frankowiczami – zalety i wady Unieważnienie umowy kredytowej a ugody z bankami   Na czym polega ugoda z frankowiczami? Kredytobiorcy, którzy zaciągnęli kredyt we frankach szwajcarskich, szybko żałując tej decyzji (i szukając pomocy prawnej dla frankowiczów), przez wiele lat nie mieli prawnej możliwości rozwiązania swojej sytuacji. Pierwsza zmiana pojawiła się pod koniec 2020 roku, kiedy to Komisja Nadzoru Finansowego przedstawiła propozycję ugodową. Klienci banków, którzy zdecydują się na zawarcie porozumienia, zamieniają zadłużenie we frankach na kredyt złotówkowy. Po zawarciu ugody, kredyt jest przewalutowany według stawki WIBOR, uzależnionej od stóp procentowych NBP. Jednocześnie kredytobiorca może zdecydować się na zmienne lub stałe oprocentowanie. Czyli, w praktyce, ugody z frankowiczami oznaczają, że zadłużenie dalej jest spłacane, aczkolwiek nie trzeba się już martwić o zmienny kurs CHF. Najczęściej też kwota kapitału po przewalutowaniu jest niższa, aczkolwiek tutaj warto zaznaczyć, że tak naprawdę ostateczne warunki (i opłacalność) ugody są uzależnione od indywidualnych ustaleń zawartych w umowie, czyli od tego, jaki kurs przeliczenia zaproponuje bank. Ugody banków z frankowiczami – zalety i wady Największą zaletą ugody banków z frankowiczami jest szybkość tego rozwiązania. W stosunkowo prosty sposób i w krótkim czasie można przewalutować swoje zadłużenie. I z tym związana jest kolejna korzyść ugody, czyli zniesienie ryzyka walutowego. Teoretycznie zmniejszeniu może ulec również kapitał, ale, jak już wyżej zostało to omówione, nie zawsze tak jest. Wszystko zależy od kursu przeliczenia, a ten nie zawsze musi być korzystny dla kredytobiorcy. Co może dziwić, mimo rekomendacji KNF, banki nie oferują ugody każdemu. Tej propozycji nie otrzymają osoby, które już spłaciły swoje zadłużenie i tym samym, nie otrzymają one zwrotu części środków wynikających z wysokiej rozbieżności między kursem CHF a PLN. Trzeba mieć też świadomość, że zawarcie ugody jest równoznaczne ze zrzeczeniem się wszelkich roszczeń wobec banku. Tym samym, niemożliwe będzie występowanie na drogę prawną w przyszłości. Problematyczny jest także sposób przeliczania. W przypadku kredytu frankowego bierze się pod uwagę stawkę SARON. Po przewalutowaniu zadłużenie jest oprocentowane według stawki WIBOR, która jest znacznie wyższe. Unieważnienie umowy kredytowej a ugody z bankami Alternatywą dla ugody z bankami jest unieważnienie umowy kredytowej, które możliwe jest na drodze sądowej. Można z tego skorzystać w sytuacji, gdy w umowie zawartej z bankiem znajdują się klauzule abuzywne, czyli niedozwolone. Jeśli dojdzie do unieważnienia, umowa uznawana jest za nigdy nieistniejącą. Dla kredytobiorcy oznacza to, że musi oddać wypłacony kapitał, chociaż… w praktyce najczęściej zdążył już go nadpłacić. W takiej sytuacji może domagać się od banku zwrotu nadpłaconego zadłużenia. A więc podsumowując, po zawarciu ugody z bankiem, kredyt dalej jest spłacany, ale w złotówkach, a obniżeniu może ulec kwota kapitału (choć nie zawsze tak jest). Unieważnienie umowy zrywa wszelkie dotychczasowe zobowiązania. Kredytobiorca musi zwrócić wypłaconą mu przez bank kwotę, bez żadnych odsetek. Jeśli jednak zdążył już nadpłacić cały kapitał, bank musi zwrócić mu nadpłaconą część. Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej w kredycie frankowym, skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Blog, Prawo cywilne / 28.08.2023

W jaki sposób dzieli się majątek, kiedy jedno z małżonków prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą? Zapraszamy do zapoznania się z poniższym artykułem, jeśli Ciebie dotyczy to zagadnienie. Czego dotyczy ten artykuł: Czym jest wspólność majątkowa w małżeństwie? Co obejmuje majątek przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej) Działalność gospodarcza założona przez jednego z małżonków w trakcie trwania małżeństwa. Działalność gospodarcza założona przed zawarciem małżeństwa oraz w sytuacji istnienia pomiędzy małżonkami rozdzielności majątkowej.   Czym jest wspólność majątkowa w małżeństwie? Zgodnie z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa, obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Do majątku wspólnego należą m.in. pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, dochody z majątku wspólnego, dochody z majątku osobistego każdego z małżonków. Pierwszy składnik majątku wspólnego stanowi „pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków”. Pojęcie wynagrodzenie ma szeroki zakres i obejmuje w zasadzie wszystkie świadczenia materialne, jakie otrzymuje małżonek, realizując stosunek pracę, jak również wypłacone stypendia, emerytury i renty. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą np: przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił, przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego 
z małżonków, ale także wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków.   Co obejmuje majątek przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej) Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych 
i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: jego nazwę, własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów 
i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Majątek przedsiębiorstwa obejmuje zatem wszystko, co zostało wytworzone w trakcie jego działalności, a także to, co zostało na jego rzecz przekazane. Działalność gospodarcza założona przez jednego z małżonków w trakcie trwania małżeństwa. Należy podkreślić, że majątek przedsiębiorstwa stanowi współwłasność małżeńską, jeżeli działalność została założona w trakcie małżeństwa i małżonkowie nie zawarli umowy ustanawiającej rozdzielność majątkową. Nie ma przy tym znaczenia, że działalność prowadzi np. jeden z małżonków. Wszystkie zyski natomiast stanowią dochód wchodzący w skład wspólnego majątku, a zakupione z zysku działalności składniki majątkowe, stają się składnikiem majątku wspólnego. Należy jednak podkreślić, że jedyną uprawnioną osobą do swobodnego dysponowania majątkiem przedsiębiorstwa jest małżonek, na którego działalność gospodarcza jest formalnie zarejestrowana. Powyższe wynika z faktu, iż przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do prowadzenia działalności zarobkowej, ma on prawo zarządzać samodzielnie. Działalność gospodarcza założona przed zawarciem małżeństwa oraz w sytuacji istnienia pomiędzy małżonkami rozdzielności majątkowej. W sytuacji kiedy działalność gospodarcza została założona przed zawarciem małżeństwa lub pomiędzy małżonkami nie istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, składniki majątku tworzące przedsiębiorstwo stanowią wyłączną własność małżonka będącego przedsiębiorcą, a także nie wchodzą w skład majątku wspólnego. Wskazany małżonek sprawuje w tym zakresie samodzielny zarząd i może w pełni swobodnie dysponować składnikami majątkowymi wchodzącymi w skład przedsiębiorstwa. Należy jednak mieć na względzie, że jeśli działalność stanowiąca własność jednego małżonka, była w jakikolwiek sposób dofinansowywana ze wspólnych środków, składniki majątku nabyte w ten sposób podlegają podziałowi. Jeżeli zatem małżonek będący przedsiębiorcą kupuje samochód 
z majątku wspólnego czyli np. z wynagrodzenia za pracę podczas trwania małżeństwa, to powyższe ulega podziałowi. Należy również pamiętać, że wszelkie zyski wypracowane przez jednego małżonka 
w ramach prowadzonej działalności trafiają do majątku wspólnego małżonków 
i w związku z tym podlegają podziałowi w podziale majątku. (Adw. Urszula Klisiewicz – Makuła) Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Blog, Prawo gospodarcze / 18.07.2023

Coraz więcej kredytobiorców, którzy kilkanaście lat temu zaciągnęli kredyt hipoteczny denominowany w CHF, dziś stara się w sądzie o jego unieważnienie. Jakie są podstawy do tego, aby pozwać bank? I jakie są skutki unieważnienia umowy frankowej? Wyjaśniamy. Czego dotyczy ten artykuł: Kiedy możliwe jest unieważnienie umowy frankowej? Co oznacza unieważnienie umowy frankowej? Rozliczenie po unieważnieniu umowy frankowej Kancelaria frankowa – pomoc prawna w kredytach frankowych   Kiedy możliwe jest unieważnienie umowy frankowej? Unieważnienie kredytu we frankach możliwe jest z dwóch powodów: w umowach kredytowych znajdują się klauzule abuzywne, które przenoszą na kredytobiorcę całą odpowiedzialność związaną z wahaniami kursu franka szwajcarskiego; banki, podczas procesu kredytowego i podpisywania umowy, nie wyjaśniały klientom ryzyka związanego z zaciągnięciem zobowiązania w obcej walucie, kredytobiorcy byli niedoinformowani. Niedozwolone zapisy dotyczą: sposobu wyliczania kursu franka podczas waloryzacji zobowiązania – banki nie stosowały średniego kursu NBP, a określały własny kurs, często niekorzystny dla klientów; wysokości rat – ze względu na to, że rata jest uzależniona od kursu franka, kredytobiorca nie wie, jaka będzie jej wysokość w poszczególnych miesiącach; wysokości zadłużenia – pozostały do spłaty kredyt jest przeliczany na CHF, a ze względu na wahania kursu, kredytobiorca nie wie, jaka kwota pozostała mu do spłaty. To w znaczący sposób narusza interesy klientów i może stać się powodem unieważnienie umowy frankowej. Co oznacza unieważnienie umowy frankowej? Na czym polega unieważnienie kredytu frankowego? Jeśli w umowie znajdują się klauzule abuzywne i sąd na tej podstawie orzeknie jej unieważnienie, oznacza to, że umowa nigdy nie posiadała mocy prawnej. W praktyce przyjmuje się, że nigdy nie „istniała”. W efekcie obie strony muszą zwrócić wszystkie świadczenia. A jak rozliczyć kredyt frankowy? Rozliczenie po unieważnieniu umowy frankowej Unieważnienie kredytu we frankach to bardzo dobra wiadomość dla kredytobiorcy, który nie musi już płacić kolejnych rat. W takiej sytuacji bank jest zmuszony do zwrotu: wszystkich wpłaconych rat; prowizji; ubezpieczenia; innych dodatkowych opłat, jeśli zostały pobrane. Natomiast obowiązkiem kredytobiorcy jest zwrot całej kwoty kredytu przeznaczonej na zakup nieruchomości. Co istotne, dotyczy to wyłącznie kapitału, bez odsetek i innych opłat. Może zdarzyć się sytuacja, w której suma wpłaconych rat do banku znacznie przewyższa kapitał. Kancelaria frankowa – pomoc prawna w kredytach frankowych Chociaż pozwy o unieważnienie umowy frankowej w większości przypadków orzekane są na korzyść kredytobiorcy, nie obędzie się bez specjalistycznej pomocy prawnej dla frankowiczów. Na początku prawnik musi zweryfikować, czy faktycznie istnieją przesłanki do unieważnienia. Jeśli tak, przygotowuje pozew, a także uczestniczy we wszystkich rozprawach. Dodatkowo często nawet po uzyskaniu pozytywnego dla frankowiczów wyroku, konieczna jest pomoc prawna, zwłaszcza jeśli bank wniesie zarzut zatrzymania lub złoży pozew o wypłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału. Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej w kredycie frankowym, skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Blog, Prawo gospodarcze / 17.07.2023

Osoby, które kilka lat temu zdecydowały się na zaciągnięcie kredytu frankowego, często do dziś odczuwają tragiczne skutki tej decyzji. Gwałtowny wzrost wysokości rat negatywnie wpłynął na stan miesięcznych finansów, nierzadko doprowadzając do sytuacji, w której kredytobiorca był zmuszony sprzedać zakupioną nieruchomość, by spłacić zobowiązanie. A czy dziś można liczyć na pomoc rządu dla frankowiczów? Gdzie zgłosić się, aby poprawić swoją sytuację? Czego dotyczy ten artykuł: Wyrok TSUE, ustawa frankowa – co warto wiedzieć, zanim zaczniesz szukać pomocy prawnej dla frankowiczów? Jaka pomoc dla frankowiczów? Unieważnienie kredytu frankowego   Wyrok TSUE, ustawa frankowa – co warto wiedzieć, zanim zaczniesz szukać pomocy prawnej dla frankowiczów? Kredyt denominowany we frankach szwajcarskich początkowo wydawał się korzystną opcją. Jednak z chwilą, gdy złotówka znacząco osłabiła się względem franka, wzrosły nie tylko raty kredytów, ale także cała kwota kapitału. Jednocześnie okazało się, że w wielu umowach podpisywanych z kredytobiorcami pojawiały się klauzule abuzywne (niedozwolone). I to one stały się podstawą do tego, aby szukać porad prawnych dla frankowiczów. Kredytobiorcy, którzy długo czekali na pomoc państwa dla frankowiczów, coraz częściej zaczęli decydować się na pozywanie banków, a sprawy o unieważnienie umowy udało im się wygrywać. Banki, w odwecie, pozywały swoich klientów za bezumowne korzystanie z kapitału, domagając się wysokich odszkodowań. I gdy wydawało się, że sytuacja frankowiczów znowu się przez to pogorszyła, na ratunek przyszedł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie z jego orzeczeniem, w przypadku unieważnienia zobowiązania z powodu nadużyć, klauzul abuzywnych, bank nie może domagać się wynagrodzenia za korzystanie z kapitału. A co z ustawą frankową, o którą od lat zabiegają kredytobiorcy? Komisja Nadzoru Finansowego podjęła prace nad przepisami, które miałyby zobligować banki do przewalutowania kredytów w CHF na PLN z mocą wsteczną i oprocentowaniem typowym dla zobowiązań w złotówkach. Nie wiadomo jednak, kiedy ta ustawa miałaby wejść w życie, ponieważ na chwilę obecną brakuje konkretnych deklaracji ze strony rządu. Jaka pomoc dla frankowiczów? Od lat wiadomo, że nie ma sensu liczyć na pomoc banków dla frankowiczów, ponieważ instytucje te, dbając o własne interesy, niechętnie idą na jakiekolwiek ugody. Jednak na przestrzeni lat okazało się, że najskuteczniejszym sposobem jest wystąpienie na drogę sądową – w większości przypadków orzeka się na korzyść konsumentów (kredytobiorcy wygrywają ponad 90% spraw). Dlatego obecnie frankowicze korzystają z rozwiązania jakim jest pomoc prawną frankowiczom, której można szukać w kancelariach adwokackich. Najlepiej wybrać prawników, którzy specjalizują się w tym zakresie, znają najnowsze przepisy, a także orzeczenia sądów w podobnych sprawach. Unieważnienie kredytu frankowego Kancelarie oferujące pomoc frankowiczom najczęściej wnioskują o unieważnienie kredytu we frankach. Podstawą do tego są niedozwolone klauzule stosowane przez banki, które znajdują się we większości umów zawieranych z polskimi klientami. Co to daje? W przypadku rozpatrzenia sprawy na rzecz kredytobiorcy, bank jest zmuszony do wypłaty wszystkich wpłaconych rat, ubezpieczenia oraz prowizji. Klient musi natomiast zwrócić otrzymaną kwotę kapitału, bez odsetek. Często okazuje się, że kwota kredytu, bez żadnych dodatkowych opłat, jest niższa, niż suma spłaconych rat. Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej w kredycie frankowym, skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...