Prawo cywilne

Zgodnie z art. 677 Kodeksu cywilnego, „Roszczenia wynajmującego przeciwko najemcy 
o naprawienie szkody z powodu uszkodzenia lub pogorszenia rzeczy, jak również roszczenia najemcy przeciwko wynajmującemu o zwrot nakładów na rzecz albo o zwrot nadpłaconego czynszu przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy.” Wyjaśniamy! Czego dotyczy ten artykuł: Szczególny termin przedawnienia Termin zwrot rzeczy Roszczenia najemcy - orzecznictwa Sądu Najwyższego Przedawnienia roszczeń   Szczególny termin przedawnienia Przepis art. 677 k.c. zawiera zatem szczególny termin przedawnienia w zakresie roszczeń wskazanych w tym artykule. Termin szczególny przedawnienia ma zastosowanie tylko i wyłącznie do roszczeń wymienionych w przepisie. Nie można go stosować w przypadku innych roszczeń. Analizując art. 677 k.c. można wskazać, że wprowadza on dwa wyjątki od ogólnych reguł kodeksu cywilnego w zakresie przedawnienia roszczeń, tj.: przewiduje w stosunku do regulacji art. 118 k.c. krótszy roczny termin przedawnienia odmiennie od art. 120 k.c. reguluje początek biegu terminu przedawnienia (termin biegnie bowiem nie od dnia kiedy roszczenie stało się wymagalne, ale od dnia zwrotu rzeczy). Należy podkreślić, że szczególny termin przedawnienia roszczeń przewidziany w art. 677 k.c. wyłącza stosowanie terminów ogólnych ustanowionych w art. 118 i 442 (4421) k.c. (tak m. in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 października 1988 roku, sygn. akt IV CR 258/88, LEX nr 8919). Termin zwrot rzeczy Termin "zwrot rzeczy" w rozumieniu art. 677 k.c. musi być rozumiany ściśle. Zwrot rzeczy odpowiada zatem wydaniu rzeczy przez najemcę lub objęciu jej we władanie przez wynajmującego. Nie chodzi tu przy tym o datę umówionego zwrotu rzeczy, lecz o jej rzeczywisty zwrot zapewniający wynajmującemu faktyczną możliwość zbadania stanu rzeczy, co wymaga przejęcia rzeczy w rzeczywiste władanie. Orzeczenia sądów wskazują na konieczność szerokiego rozumienia sformułowania "zwrot rzeczy", które obejmować powinno tak realne przekazanie rzeczy właścicielowi, jak i każdą sytuację, 
w której właściciel uzyskał możność bezpośredniego władztwa nad rzeczą, a dotychczasowy posiadacz władztwo to utracił. Pojęcie "zwrot rzeczy" poza jej wydaniem, obejmuje zatem także stany faktyczne gwarantujące ochronę interesów wynajmującego, możność faktycznego odzyskania nad nią władztwa przez właściciela oraz ponowne znalezienie się rzeczy w posiadaniu właściciela. Zatem termin „zwrotu rzeczy” obejmuje nie tylko faktyczne przeniesienie władztwa nad rzeczą przez najemcę na wynajmującego, ale także inne - poza "wydaniem rzeczy" stany faktyczne. W związku z powyższym za zwrot rzeczy można uznać m. in. każde opróżnienie lokalu przez najemcę od chwili uzyskania o tym przez wynajmującego wiadomości i zaistnienia faktycznej możliwości zbadania przez niego stanu lokalu, a także rezygnację najemcy z posiadania, o czym wynajmujący został poinformowany i uzyskał możliwość objęcia rzeczy w posiadanie. Zwrot następuje także w sytuacji, gdy rzecz znalazła się ponownie w posiadaniu właściciela, bez względu na to w jaki sposób doszło do jej przemieszczenia. Roszczenia najemcy - orzecznictwa Sądu Najwyższego Zgodnie z przeważającym orzecznictwem Sądu Najwyższego, roszczenia najemcy podlegające rocznemu przedawnieniu zgodnie z art. 677 k.c. obejmują roszczenia z tytułu nakładów na rzecz wynajętą niezależnie od tego, czy są to nakłady konieczne, czy też zmierzające do ulepszenia rzeczy (m. in. Sąd Najwyższym w Wyroku z dnia 24 kwietnia 2019 roku, sygn. akt IV CSK 333/18, LEX nr 2654309). Przedawnienia roszczeń Początek biegu rocznego terminu przewidzianego w art. 677 k.c. związany jest z dniem zwrotu rzeczy, a zatem jeśli do zwrotu nie dochodzi, nie ma zastosowania uregulowanie dotyczące terminu przedawnienia, a tym samym niemożliwy jest jego upływ. Należy zwrócić uwagę, że jeżeli do zwrotu rzeczy nie doszło, roszczenia wymienione w art. 677 k.c. przedawniają się na zasadach ogólnych. Również roszczenia niewymienione w art. 677 k.c. (np. wynajmującego o zapłatę zaległego czynszu) podlegają ogólnym terminom przedawnienia. Przepis art. 677 jest przepisem ius cogens, zatem Strony nie mogą w umowie modyfikować wskazanego terminu ani też uzgodnić innego momentu rozpoczęcia biegu przedawnienia roszczenia. Należy podkreślić, że art. 677 k.c. stosuje się także do najmu lokali, w tym także lokali mieszkalnych.   (Adw. Urszula Klisiewicz – Makuła) Jeśli potrzebujesz porady, pomocy prawnej, skontaktuj się z Kancelarią. [button icon="fa-envelope" target="_self" hover_type="default" text="karolina.szmit@kancelariakrs.pl" icon_color="#deb545" link="mailto:karolina.szmit@kancelariakrs.pl"][vc_empty_space][button icon="fa-phone" target="_self" hover_type="default" text="601 530 742" icon_color="#deb545" link="tel:+48601530742"]...

Bez wątpienia podjęcie decyzji o zakończeniu małżeństwa nie jest łatwe, można jednak przejść przez ten proces w miarę sprawnie i bez niepotrzebnych napięć i sporów. Przestrzeń ku temu daje polubowne zakończenie relacji. Rozwód za porozumieniem stron krok po kroku omawiamy poniżej. 1. Podjęcie decyzji o rozwodzie za porozumieniem stron Pierwszym etapem procesu zakończenia małżeństwa jest wspólne podjęcie tej decyzji przez małżonków. Jeśli obie strony są przekonane, że jest to najlepsze rozwiązanie, nie widzą możliwości dalszego wspólnego życia i chcą sprawę załatwić polubownie i bez konfliktów, wówczas sama rozprawa nie jest aż tak stresująca, jak w przypadku, kiedy jedno z małżonków rozwodu nie chce, bądź nie jest do niego w pełni przekonany. Na tym etapie wiele osób zastanawia się również, ile trwa rozwód za porozumieniem stron. Otóż wiele zależy od tego czy małżonkowie mają wspólny front i chcą przejść proces szybko, czy niekoniecznie. 2. Ustalenie najważniejszych kwestii Jeśli małżonkowie są pewni, że chcą złożyć pozew o rozwód za porozumieniem stron, wówczas nastaje dobry moment na wypracowanie wspólnego stanowiska co do łączących ich kwestii. Przede wszystkim omówić należy wszystkie kwestie związane z dziećmi i ich wychowaniem, majątkowe czy kredytowe. Rozwód za porozumieniem stron i alimenty również można wypracować ugodowo i nie trzeba martwić się, że temat ten będzie stanowił punkt zapalny. Dobrą praktyką jest również wizyta u notariusza, podczas której omówi się kwestie związane z podziałem majątku przed wizytą na sali sądowej - zdecydowanie ułatwi to sprawę. 3. Wybór adwokata do rozwodu za porozumieniem Oczywiście wybór adwokata do rozwodu za porozumieniem, jak i każdego innego, nie jest obowiązkiem żadnego z małżonków, jednak nie można ukrywać, że stanowi to znaczne ułatwienie. Adwokat pomoże wykazać, że nastąpiło trwałe zerwanie więzi fizycznej, psychicznej i gospodarczej pomiędzy małżonkami, a do tego może on wyeliminować błędy formalne, jak samo napisanie pozwu. Warto zaznaczyć, że sąd nie musi zgodzić się na rozstanie, nawet jeśli chodzi o rozwód za porozumieniem. Najczęściej dzieje się tak w przypadku, kiedy para ma nieletnie dzieci. W takim przypadku działania adwokata, w szczególności wiedza i doświadczenie może pomóc w wykazaniu, że dobro dzieci nie jest zagrożone uzyskaniem rozwodu. 4. Złożenie pozwu rozwodowego Kolejnym etapem jest złożenie pozwu rozwodowego. Warto zaznaczyć, że w przypadku rozwodu za porozumieniem, może być on wspólny dla obu stron. Musi on spełniać szereg wymogów formalnych, dlatego też warto, żeby został profesjonalnie przygotowany. 5. Współpraca małżonków do końca procesu rozwodowego Chcąc jak najszybciej uzyskać rozwód za porozumieniem, warto do końca trzymać się początkowych ustaleń. Każda zmiana może spowodować, że całe postępowanie może ulec wydłużeniu. Jak widać, rozwód za porozumieniem jest procesem, dzięki któremu rozprawa sądowa kończąca małżeństwo nie musi być trudnym przeżyciem. Warto więc wspólnie wypracować jasne stanowisko, dzięki któremu sąd przeprowadzi postępowanie sprawnie i bez zbędnych emocji....

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że prawo do rodzinnego ogródka działkowego nie jest tożsame z prawem własności. Zgodnie z Ustawą o rodzinnych ogrodach działkowych, prawo do działki należy rozumieć jako ustanowiony zgodnie z ustawą tytuł prawny uprawniający do korzystania z działki. Prawo do działki wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków i podlega podziałowi Po ustaniu małżeństwa wskutek rozwodu albo unieważnienia małżeństwa, małżonkowie, na rzecz których wspólnie ustanowiono prawo do działki, w terminie 3 miesięcy od dnia ustania małżeństwa zawiadamiają stowarzyszenie ogrodowe, któremu z nich przypadło prawo do działki albo przedstawiają dowód wszczęcia postępowania sądowego o podział rzeczonego prawa. Dowodem takim może być kopia wniosku o podział majątku wspólnego wraz z prezentatą sądu lub dowodem nadania, zaświadczenie lub inne pismo sądu, z którego wynika że postępowanie o podział prawa do działki zostało wszczęte.  Należy zaznaczyć, że powiadomienie stowarzyszenia ogrodowego o tym, że toczy się między małżonkami postępowanie o podział prawa, wyklucza podjęcie przez stowarzyszenie kroków zmierzających do samodzielnego wyznaczenia jednego z małżonków, któremu przysługiwać będzie prawo do działki. Termin 3 miesięcy należy liczyć od dnia uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód lub unieważnienie małżeństwa. Jeżeli byli małżonkowie nie dokonają powyższych czynności, stowarzyszenie ogrodowe wyznacza w tym celu dodatkowy termin, nie krótszy niż miesiąc, uprzedzając o skutkach, jakie może spowodować jego niezachowanie. Po bezskutecznym upływie dodatkowego terminu stowarzyszenie ogrodowe może pozostawić prawo do działki jednemu z byłych małżonków. Z drugim małżonkiem natomiast, stowarzyszenie rozwiązuje zawartą umowę. Należy przyjąć jednak, że gdy stowarzyszenie ogrodowe po upływie ustawowych terminów, ale jeszcze przed podjęciem decyzji w przedmiocie któremu ze współmałżonków przyznać prawo do działki, uzyska informacje, również od osoby trzeciej, o tym, któremu z byłych małżonków przypadło prawo do działki, stowarzyszenie nie może samodzielnie dokonać odmiennego przydziału prawa do działki. Brak porozumienia byłych małżonków a prawo do ogródka działkowego W związku z powyższym, w przypadku braku wszczęcia postępowania o podział majątku wspólnego w zakresie również prawa do działki lub też w sytuacji braku porozumienia byłych małżonków, stowarzyszenie ogrodowe może samodzielnie zadecydować, któremu z małżonków prawo do działki zostanie przekazane, a z którym z byłych małżonków umowa zostanie rozwiązana. Ustawa nie określa żadnych kryteriów, według jakich stowarzyszenie ma podjąć decyzję i dokonać wyboru małżonka, z którym kontynuowana będzie umowa dzierżawy działkowej. Należy również wskazać na konieczność rozliczenia między byłymi małżonkami, wartości naniesień dokonywanych na działce. Po rozwiązaniu umowy dzierżawy działkowej z jednym z byłych małżonków, drugi z nich nabędzie bowiem ogół praw do składników majątkowych znajdujących się na działce, stanowiących dotąd własność obojga małżonków. (Adw. Urszula Klisiewicz - Makuła)...

W przypadku zakończenia umowy najmu często pojawia się kwestia zwrotu wynajętego przedmiotu. W dzisiejszym artykule omawiamy kwestie braku zwrotu przedmiotu najmu po zakończeniu umowy w kontekście uprawnień właściciela danej rzeczy. Najemca po zakończeniu umowy najmu zobowiązany jest zwrócić przedmiot najmu wynajmującemu W pierwszej kolejności w przypadku braku zwrotu rzeczy, wynajmującemu przysługuje żądanie wydania rzeczy. Jednocześnie w przypadku dalszego korzystania przez najemcę z rzeczy, po wygaśnięciu łączącego strony stosunku prawnego, jakim jest najem, właściciel rzeczy posiada względem posiadacza rzeczy roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie lub może żądać odszkodowania w celu naprawienia szkody wynikłej z niezwrócenia rzeczy w terminie. Władanie przedmiotem najmu bez tytułu prawnego Od posiadacza, który włada przedmiotem najmu bez tytułu prawnego, właściciel może żądać wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy. Wysokość tego wynagrodzenia odpowiada osiąganemu w danym przypadku czynszowi. Roszczenie to przysługuje właścicielowi rzeczy niezależnie od tego, czy poniósł on jakąkolwiek szkodę związaną z pozbawieniem władztwa nad rzeczą. W takiej sytuacji, wynajmujący nie musi wykazywać wysokości poniesionej szkody, wynikłej z nieterminowego zwrotu rzeczy przez najemcę. Podczas dochodzenia tego roszczenia, problemem jest najczęściej ustalenie wysokości wynagrodzenia. Za przeważający pogląd uznaje się zasądzenie świadczenia jednorazowego, obejmującego cały okres, przez który właściciel nie mógł korzystać ze swoich uprawnień właścicielskich. Właściwym kryterium dla ustalania wysokości wynagrodzenia jest kwota rynkowa, jaką były najemca musiałby zapłacić wynajmującemu, gdyby jego posiadanie opierało się na prawie, tj. strony wiązałaby nadal umowa najmu. Wynajmujący może żądać także od najemcy zwrotu pożytków lub ich wartości oraz naprawienia szkody z powodu pogorszenia, lub utraty rzeczy. Roszczenie o naprawienie szkody z powodu pogorszenia lub utraty rzeczy ma charakter odszkodowawczy. Granicą odpowiedzialności jest natomiast wartość rzeczy. Roszczenie o zwrot pożytków dotyczy zarówno pożytków naturalnych jak i cywilnych. Wartość zużytych pożytków powinna być ustalona na podstawie cen obowiązujących w poszczególnych okresach, w których właściciel nie mógł korzystać ze swoich uprawnień. Jednocześnie należy zaznaczyć, ze przepisy szczególne mogą w inny sposób regulować powyższą kwestię. Taka sytuacja powstaje m.in. w sytuacji zajmowania bez tytułu prawnego lokali służących do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Odszkodowanie, o którym mowa powyżej, w tym przypadku odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać odszkodowania uzupełniającego. Nieterminowy zwrot przedmiotu najmu przez najemcę W przypadku nieterminowego zwrotu przedmiotu najmu przez najemcę wynajmujący może również skorzystać z innego rodzaju roszczenia. W przypadku poniesienia przez właściciela rzeczy szkody może on dochodzić wobec byłego najemcy odszkodowania. Szkoda wynajmującego natomiast może polegać np. na utracie zysku wskutek niemożliwości wynajęcia rzeczy. Dla skutecznego dochodzenia tego typu roszczeń koniecznym jest jednak spełnienie wszystkich przesłanek związanych z zaistnieniem szkody. Dokonanie wyboru roszczeń należy do właściciela rzeczy. Dokonując wyboru, właściciel musi jednak liczyć się z pełnymi konsekwencjami wybrania właśnie takiej podstawy prawnej. (Adw. Urszula Klisiewicz - Makuła)...

Zawarcie związku małżeńskiego jest równoznaczne ze stworzeniem wspólności majątkowej dwojga ludzi. Oznacza to, że posiadane przez każdą z osób dobra materialne i finansowe stają się wspólną własnością obu małżonków. Jaka jest zależność między rozwodem bez orzekania o winie a podziałem majątku? Przeczytaj nasz artykuł i przekonaj się, czy zakończenie związku małżeńskiego bez wskazywania winnego rozpadu więzi ma wpływ na podział dóbr materialnych. Czy rozwód bez orzekania o winie wpływa na podział majątku? Kiedy dokonać podziału majątku przy rozwodzie bez orzekania o winie? Jak wygląda podział majątku po rozwodzie bez orzekania o winie? Czy rozwód bez orzekania o winie wpływa na podział majątku? Rozpad więzi między partnerami i decyzja o rozwodzie stawia kres wspólności majątkowej i zobowiązuje ich do podziału zgromadzonych dóbr. Należy pamiętać, że do wspólnego majątku mają prawo w takim samym stopniu małżonek winny rozpadu związku, jak i ten, który nie ponosi winy. Sam rozwód bez orzekania o winie nie wpływa na podział majątku, jednak dobrym pomysłem może być skorzystanie w tej kwestii z pomocy kancelarii adwokackiej zajmującej się prawem rodzinnym. W ten sposób obie strony będą w stanie znacznie szybciej dojść do porozumienia. Najczęściej małżonkowie po rozwodzie bez orzekania o winie dzielą się posiadanymi dobrami po połowie, chyba że zachodzą uzasadnione powody, aby majątek został rozdysponowany inaczej — np. wtedy, gdy sąd powierzył jednej ze stron opiekę nad dziećmi. Kiedy dokonać podziału majątku przy rozwodzie bez orzekania o winie? Związek między rozwodem bez orzekania o winie a podziałem majątku jest taki, że obie te kwestie mogą zostać rozstrzygnięte podczas jednej rozprawy, jeśli nie przedłuży to postępowania. Wystarczy podczas składania pozwu o rozwód bez orzekania o winie przedstawić sądowi stosowny wniosek uwzględniający warunki ugody między małżonkami. Porozumienie w sprawie podziału majątku po rozwodzie można zawrzeć jeszcze przed rozprawą u notariusza. Wtedy następuje wyznaczenie wspólności majątkowej i podział dóbr na podstawie aktu notarialnego. Istnieje także opcja sądownego podziału majątku w osobnym postępowaniu. Jak wygląda podział majątku po rozwodzie bez orzekania o winie? Często rozwód a podział majątku stanowią dla byłych małżonków dwie odrębne sprawy, dlatego w takiej sytuacji muszą oni skierować do sądu odrębny wniosek. Po rozwodzie bez orzekania o winie podział majątku może odbyć się na trzy sposoby: Sąd w trakcie rozprawy dokona podziału fizycznego wspólnego majątku byłych partnerów — polega to na tym, że poszczególne rzeczy materialne zostaną rozdzielone pomiędzy małżonków; Sąd przekaże przedmioty jednemu z partnerów, jednocześnie zobowiązując go do spłaty drugiego małżonka; Sąd zarządzi sprzedaż wspólnych rzeczy należących do byłych partnerów podczas licytacji i sprawiedliwy podział zysków między rozwiedzionych współmałżonków. Rozwód bez orzekania o winie nie odbiera żadnej ze stron prawa do ubiegania się o swoją część majątku. Małżonkowie mogą zawrzeć ugodę w sprawie podziału majątku jeszcze przed rozwodem, w trakcie postępowania lub ubiegać się o należną część wspólnych dóbr po rozprawie rozwodowej....

Jednym z najprostszych i najszybszych sposobów na rozwód, jest ten za porozumieniem stron. Odbywa się zazwyczaj bezproblemowo, bez niepotrzebnych nerwów, a do tego przy minimalnej ilości formalności. Czy warto zatem przy takich sprawach korzystać z adwokata? Jak wygląda rozwód za porozumieniem stron? Czy potrzebny jest adwokat do rozwodu za porozumieniem stron? Ile bierze adwokat za rozwód za porozumieniem stron? W czym jeszcze może pomóc adwokat rozwodowy? Jak wygląda rozwód za porozumieniem stron? Decydując się na rozwód, mamy dwie opcje do wyboru — z winy jednego z małżonków, albo za porozumieniem stron. Pierwsze rozwiązanie zazwyczaj jest bardziej stresujące i czasochłonne, względem drugiej możliwości. Rozwód za porozumieniem stron może skończyć się po dwóch rozprawach. Pierwsza z nich to wniesienie pozwu, a druga to stwierdzenie rozwiązania małżeństwa. Oczywiście nawet w tym przypadku nie jest to proces błyskawiczny, jako że zgodnie z przepisami prawa rodzinnego, aby mieć pewność, że doszło do całkowitego rozpadu pożycia, musi minąć co najmniej pół roku, gdy małżonkowie nie żyją już razem. Czy potrzebny jest adwokat do rozwodu za porozumieniem stron? Odpowiedź na to pytanie nie jest taka prosta i brzmi: to zależy...

Poprzez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Więcej szczegółów na ten temat poniżej. Obowiązki wynajmującego po zawarciu umowy najmu Zawarcie umowy najmu kreuje po stronie wynajmującego szereg obowiązków: wydanie najemcy przedmiotu najmu w stanie przydatnym do umówionego użytku; utrzymywanie rzeczy w należytym stanie, a więc przydatnym do użytku ze względu na cel i sposób używania rzeczy określony w umowie, przez cały czas najmu; dokonywanie niezbędnych napraw i nakładów na rzecz; przywrócenie stanu poprzedniego w wypadku zniszczenia rzeczy najętej (odtworzenia, odbudowy rzeczy), chyba że zniszczenie rzeczy nastąpiło z powodu okoliczności, za które nie ponosi wynajmujący odpowiedzialności; wynajmujący ma także obowiązek zapewnić najemcy spokojne używanie rzeczy najętej, przez czas trwania umowy najmu. Powyższe oznacza obowiązek powstrzymywania się od działań, które mogłyby uniemożliwić albo utrudnić najemcy używanie rzeczy zgodnie z umową, a także obowiązek zapewnienia najemcy ochrony w sytuacji, gdy osoby trzecie zakłócają używanie przez działania faktyczne albo występują z roszczeniami dotyczącymi rzeczy najętej. Jednym z obowiązków wynajmującego, jest oddanie najemcy rzeczy, w stanie przydatnym do umówionego użytku, nie tylko w momencie wydania rzeczy, ale również przez cały czas trwania najmu. Zatem wynajmujący zobowiązany jest czynić nakłady przez cały okres trwania umowy najmu, jeżeli są one potrzebne do utrzymania rzeczy w takim stanie. Powyższy obowiązek może polegać na dokonywaniu potrzebnych napraw lub wymiany zniszczonych części na swój koszt. Powyższy obowiązek doznaje jednak następującym ograniczeniom: Drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę. Jeżeli rzecz najęta uległa zniszczeniu z powodu okoliczności, za które wynajmujący odpowiedzialności nie ponosi, wynajmujący nie ma obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego. Niekiedy przepisy prawa szczególne, zwłaszcza w przedmiocie najmu lokali mieszkalnych, doprecyzowują zakres obowiązków wynajmującego i najemcy. W tym wypadku wynajmujący jest zobowiązany do zapewnienia sprawnego działania istniejących instalacji i urządzeń związanych z budynkiem, umożliwiających najemcy korzystanie z wody, paliw gazowych i ciekłych, ciepła, energii elektrycznej, dźwigów osobowych oraz innych instalacji i urządzeń stanowiących wyposażenie lokalu i budynku określone odrębnymi prawnymi przepisami. Ponadto w razie oddania w najem lokalu opróżnionego przez dotychczasowego najemcę, wynajmujący jest obowiązany wymienić zużyte elementy wyposażenia lokalu. Za co jeszcze odpowiada wynajmujący lokal mieszkalny? Do obowiązków wynajmującego w przypadku najmu lokalu mieszkalnego należy również: utrzymanie w należytym stanie, porządku i czystości pomieszczeń i urządzeń budynku, służących do wspólnego użytku mieszkańców, oraz jego otoczenia; dokonywanie napraw budynku, jego pomieszczeń i urządzeń, o których mowa w pkt 1 powyżej oraz przywrócenie poprzedniego stanu budynku uszkodzonego, niezależnie od przyczyn, z tym że najemcę obciąża obowiązek pokrycia strat powstałych z jego winy; dokonywanie napraw lokalu, napraw lub wymiany instalacji i elementów wyposażenia technicznego w zakresie nieobciążającym najemcy, w szczególności: napraw i wymiany wewnętrznych instalacji: wodociągowej, gazowej i ciepłej wody (bez armatury i wyposażenia), a także napraw i wymiany wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami, instalacji elektrycznej, anteny zbiorczej (z wyjątkiem osprzętu); wymiany pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz podłóg, posadzek i wykładzin podłogowych, a także tynków. Co obciąża najemcę? Drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają natomiast najemcę. Do drobnych nakładów obciążających najemcę lokalu należą w szczególności: drobne naprawy podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych, jak również drobne naprawy instalacji i urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania lokalu, dopływu i odpływu wody. Wskazane powyżej wyliczenie drobnych nakładów jest przykładowe, bowiem o charakterze nakładów zawsze będzie decydować rodzaj naprawy, jej rozmiar oraz koszt. W sytuacji najmu lokalu mieszkalnego najemcę obciąża naprawa i konserwacja: podłóg, posadzek, wykładzin podłogowych oraz ściennych okładzin ceramicznych, szklanych i innych; okien i drzwi; wbudowanych mebli, łącznie z ich wymianą; trzonów kuchennych, kuchni i grzejników wody przepływowej (gazowych, elektrycznych i węglowych), podgrzewaczy wody, wanien, brodzików, mis klozetowych, zlewozmywaków i umywalek wraz z syfonami, baterii i zaworów czerpalnych oraz innych urządzeń sanitarnych, w które lokal jest wyposażony, łącznie z ich wymianą; osprzętu i zabezpieczeń instalacji elektrycznej (z wyłączeniem wymiany przewodów oraz osprzętu anteny zbiorczej); pieców węglowych i akumulacyjnych, łącznie z wymianą zużytych elementów; etażowego centralnego ogrzewania (a w przypadku gdy nie zostało ono zainstalowane na koszt wynajmującego - także jego wymiana); przewodów odpływowych urządzeń sanitarnych aż do pionów zbiorczych, w tym niezwłoczne usuwanie ich niedrożności; innych elementów wyposażenia lokalu i pomieszczeń przynależnych przez: malowanie lub tapetowanie oraz naprawę uszkodzeń tynków ścian i sufitów; malowanie drzwi i okien, wbudowanych mebli, urządzeń kuchennych, sanitarnych i grzewczych. Najemca jest także obowiązany dbać i chronić przed uszkodzeniem lub dewastacją części budynku przeznaczone do wspólnego użytku, takie jak dźwigi osobowe, klatki schodowe, korytarze, pomieszczenia zsypów oraz inne pomieszczenia gospodarcze wraz z otoczeniem budynku. Należy pamiętać, że umowa zawarta pomiędzy stronami może modyfikować powyższe uregulowania oraz w inny sposób zakreślić obowiązki stron. W przypadku wynajmowania lokali nienależących do publicznego zasobu mieszkaniowego wynajmujący może odmiennie uregulować obowiązki najemcy, np. poprzez dodanie jeszcze innych napraw, do których zobowiązany będzie najemca. Wyjątek stanowi najem lokalu mieszkalnego należącego do publicznego zasobu mieszkaniowego. W tej sytuacji wynajmujący nie może nałożyć na najemcę obowiązku dokonywania jeszcze innych, dodatkowych napraw czy konserwacji....

Obowiązek alimentacyjny pomiędzy rozwiedzionymi małżonkami, został uregulowany w art. 60 i art. 61 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Wskazany obowiązek alimentacyjny uzależniony jest od zaistnienia określonych okoliczności, m.in. winy w rozkładzie pożycia małżonków. Na podstawie art. 57 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, Sąd w postępowaniu rozwodowym orzeka, który z małżonków ponosi winę za rozkład pożycia. Na zgodne żądanie małżonków Sąd zaniecha orzekania o winie. W tym wypadku następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy. Orzeczenie w zakresie winy zamieszczane jest w sentencji wyroku rozwodowego. Jakie są możliwe warianty rozwiązania małżeństwa? Możliwe są następujące warianty rozwiązania małżeństwa: 1. Orzeczenie rozwodu z winy jednego z małżonków; 2. Orzeczenie rozwodu z winy obojga małżonków; 3. Orzeczenie rozwodu bez orzekania o winie. Kiedy były małżonek może domagać się alimentów? Na podstawie art. 60 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, można wyróżnić następujące sytuacje, w których były małżonek może domagać się alimentów: 1. osobą uprawnioną do alimentów może być wyłącznie małżonek niewinny lub w najlepszym wypadku współwinny; 2. osobą zobowiązaną do alimentacji może być małżonek niewinny, współwinny lub wyłącznie winny. Nie może żądać roszczeń alimentacyjnych małżonek winny rozkładu pożycia od małżonka, który winy nie ponosi. Wyłączone są zatem żądania zasądzenia alimentów przez małżonka uznanego za wyłącznie winnego od małżonka niewinnego. Zgodnie z art. 60 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego rozwiedzionego małżonka dostarczania mu środków utrzymania w zakresie odpowiadającym jego usprawiedliwionym potrzebom oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Zatem powyższe dotyczy sytuacji, w której oboje małżonkowie zostali uznani za winnych rozkładu pożycia małżeńskiego, a także gdy żadnemu z małżonków nie została przypisana wina (Sąd na zgodne żądanie małżonków zaniechał orzeczenia o winie). Kiedy zachodzi stan niedostatku? Stan niedostatku zachodzi wtedy, kiedy uprawniony nie ma możliwości zarobkowych i majątkowych pozwalających na pełne zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb. W ujęciu szerszym w orzecznictwie przyjmuje się również, że stan niedostatku należy rozumieć jako niemożność czynienia wydatków pozwalających na zaspokojenie potrzeb na godziwym poziomie, a nie tylko na poziomie minimum socjalnego, adekwatnym do zindywidualizowanych cech materialnych i niematerialnych określonej osoby. Czym jest rozszerzony obowiązek alimentacyjny? W art. 60 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego mamy do czynienia z tzw. rozszerzonym obowiązkiem alimentacyjnym. Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Wskazany przepis ma zastosowanie w przypadku, gdy orzeczenie rozwodu następuje z winy tylko jednego małżonka. Obowiązek alimentacyjny nie zależy zatem od tego, czy małżonek niewinny cierpi niedostatek, wystarczające jest pogorszenie jego sytuacji materialnej wskutek orzeczenia rozwodu. Sąd w toku postępowania, powinien porównać sytuację, w jakiej małżonek niewinny znajdzie się po rozwodzie, z sytuacją, w jakiej by się znajdował, gdyby pożycie małżonków funkcjonowało nadal prawidłowo. Przesłanka istotnego pogorszenia sytuacji materialnej to natomiast wynikająca bezpośrednio z rozwodu negatywna i odczuwalna zmiana, która może polegać na zmniejszeniu środków, którymi dysponuje małżonek niewinny lub na zwiększeniu jego usprawiedliwionych potrzeb, przy czym pogorszenie sytuacji nie musi oznaczać od razu stanu niedostatku. Jak zostało wskazane w Uchwale Sądu Najwyższego Izba Cywilna i Administracyjna SN z dnia 16 grudnia 1987 roku (sygn. akt III CZP 91/86 LEX) pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od splotu okoliczności natury społecznej i gospodarczej, w których osoba uprawniona się znajduje. Nie jest możliwe ustalenie katalogu usprawiedliwionych potrzeb podlegających zaspokojeniu w ramach obowiązku alimentacyjnego i odróżnienie ich od tych, które jako przejaw zbytku lub z innych przyczyn nie powinny być uwzględnione. W każdym razie zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle będzie można określić potrzeby życiowe – materialne i intelektualne uprawnionego. Co istotne, art. 60 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie nakazuje orzeczenia alimentów obligatoryjnie w każdym wypadku, nawet gdy spełnione są ogólne przesłanki. Oddalenie żądania może nastąpić, jeżeli przemawiają za tym konkretne, bardzo ważne powody, szczególnie gdy dochodzi do rażąco niewłaściwego postępowania osoby uprawnionej do alimentów. W tym zakresie oceny dokonuje Sąd rozpoznający sprawę, z uwzględnieniem zasad słuszności. Co uzasadnia zasądzenie alimentów? Okolicznościami uzasadniającymi zasądzenie alimentów mogą być m.in.: długotrwałość pożycia małżeńskiego, osobiste starania niewinnego małżonka w wychowanie dzieci, wkład pracy w prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego, wiek, stan zdrowia, okoliczności powodujące brak realnej możliwości wyrównania negatywnych skutków rozwodu własnymi siłami przez małżonka niewinnego. Przyczyną natomiast nieuwzględnienia wskazanego żądania może być np. bezkompromisowe zachowanie małżonka niewinnego, mające na celu życie na koszt małżonka wyłącznie winnego poprzez niepodejmowanie pracy, pomimo posiadania ku temu stosownych warunków. (Adw. Urszula Klisiewicz – Makuła)...

Sytuacja każdej pary będzie inna, trudno zatem znaleźć idealny wzór na pozew rozwodowy bez orzekania o winie. Można jednak mniej więcej nakreślić, co w takim wniosku powinno się znaleźć. W dzisiejszym artykule przybliżmy, jak napisać pozew o tzw. szybki rozwód bez orzekania o winie. Jak powinien wyglądać pozew o rozwód bez orzekania o winie? W każdym pozwie rozwodowym, niezależnie od sytuacji, czy jest to z orzeczeniem o winie, czy bez. Należy umieścić podstawowe informacje jak datę złożenia wniosku i adres sądu okręgowego. To element stały, który się nie zmienia, ponadto należy podać także dane osobowe powoda oraz osoby pozwanej, czyli imię i nazwisko, numery PESEL i aktualny miejsce zamieszkania. To rzeczy niezmienne, niezależnie od tego, na jaki pozew się zdecydujemy. Pozew o szybki rozwód, kiedy są dzieci Pozew o rozwód bez orzekania o winie, kiedy partnerzy mają wspólne dziecko, nie należy do najłatwiejszych, może on być bardziej skomplikowany, warto wtedy sięgnąć po pomoc prawnika, który specjalizuje się w prawie rodzinnym. Trzeba nie tylko wskazać w pozwie, jak i kiedy nastąpił rozkład pożycia małżeńskiego, ale też, jakie są relacje z małoletnim i jak będzie wyglądała jego sytuacja po zakończeniu związku. Z tego też powodu, wnioski te są bardziej skomplikowane. Zatem, poza opisem relacji partnerów, należy także uwzględnić takie informacje jak to, z kim aktualnie mieszka dziecko, ale też czy dziecko akceptuje rozwód rodziców. W tym przypadku najważniejsze jest dobro dziecko. We wniosku należy dołączyć także porozumienie małżonków w sprawie wykonywania władzy rodzicielskiej, czy oboje mają pełne prawo do opieki nad małoletnim, oraz plan, w jaki sposób będą utrzymywane kontakty rodzinne. Pozew o szybki rozwód, kiedy nie ma dzieci Wspólny pozew o rozwód bez orzekania o winie musi zawierać szczegółowy opis rozpadu pożycia małżeńskiego – jest to warunek konieczny do otrzymania rozwodu. Warto opisać dokładnie, jak wyglądało pożycie, czy się układało, czy może wręcz przeciwnie, a wniosek o rozwód bez orzekania o winie był tylko skutkiem niezgodności charakterów, której wcześniej nie zauważono. Warto opisać, kiedy nastąpiło oddalenie oraz czy partnerów łączy jakakolwiek więź: finansowa, uczuciowa, fizyczna. Jakie dokumenty należy załączyć do pozwu rozwodowego? Stałym elementem pozwu jest odpis skróconego aktu małżeństwa wraz z dowodem opłaty skarbowej, jeśli para, składa wspólny wniosek o rozwód bez orzekania o winie, ma dziecko, należy także załączyć skrócony odpis aktu urodzenia (i dowód opłaty skarbowej) oraz rodzicielski pran wychowawczy, który uwzględnia co stanie się z dzieckiem po rozstaniu. Należy także załączyć dowód na uiszczenie opłaty sądowej, wynosi ona 600 złotych. Należy pamiętać o tym, że pozew musi zostać sporządzony w trzech egzemplarzach, dla pary oraz jeden dla sądu. Jeśli wniosek o szybki rozwód zostanie złożony poprawnie, a sąd nie będzie miał wątpliwości co do tego, że jest to decyzja wspólna, to orzeczenie wyroku może nastąpić już po 3/4 miesiącach....